Samenvatting Dagdeel 4 Train de Trainer

Samenvatting dagdeel 4 – Train de trainer

We lopen na de lunch terug de ruimte in. Spontaan ontstaat een spel waarbij de spelers samen een letter vormen en deze letter als klank produceren.
(A….O…..U….E….).

Verder zal deze middag gaan over feedback.

Feedback gaat over kijken en zien en daar woorden aan geven.

Wij gaan dit ervaren door de volgende opdrachten.

1. Benoemen

We lopen allemaal rond en bekijken elkaar en de ruimte goed. Dan staan we allemaal stil met onze ogen dicht. André stelde vragen als: ‘hoeveel stopcontacten zijn er in deze ruimte? Steek het aantal vingers op’.

Vervolgens liepen we door de ruimte en benoemen we wat we zien.

Daarna lopen we weer rond en nu geven we alles een andere naam. Bij het bespreken van deze opdracht blijkt dat iedereen hiervoor een strategie kiest. Je kiest voor een strategie door de confrontatie met iets anders dan je gewend bent.

André benoemt dat je jezelf altijd moet toestaan om iets los te laten.

We doen dezelfde opdracht nog eens met het idee dat je fouten mag maken.

We krijgen mee: ‘zoek het moment van kortsluiting op. Je hoeft het (de naam van het voorwerp) niet te weten, het mag wel.’

Bij sommigen gaat het nu beter. Peter ziet zelfs andere voorwerpen voor zich en benoemt die.

André verteld dat deze opdracht bijna niet te doen is. ‘Het is iets dat gebeurt in je hoofd. Creativiteit wordt geblokkeerd door ‘dat is een box’.

Conclusie:

Merk dat je in je strategieën komt en laat het los. Zeg dan dat je het niet weet. Je mag het ‘niet weten’.

2. Pandora’s doos

We maken tweetallen. Nummer één heeft een doos waar alles inzit. Nummer twee haalt er steeds iets uit. Nummer één benoemt wat dit is.

Het verschil met de vorige opdracht is dat je nu zelf een voorwerp kunt ‘maken’. Verder is het eigenlijk dezelfde opdracht.

Ook hier is de essentie:

Toestemming geven aan jezelf om de betekenis los te laten. Ook in een scène kun je (in personage) benoemen dat je het even niet weet.

3. objectieve feedback

We wisselen van tweetal. Nu gaan we benoemen wat we zien aan de ander. Dit doen we zo objectief mogelijk.

Enkele ervaringen waren:

‘Prettig, je volgt je ogen’

‘Lollig om te ondergaan’

‘Ook wel weer gek dat iemand zegt wat hij ziet’.

Je voelt er bijna altijd wat van als iemand iets over je zegt wat direct over jou gaat. Het is belangrijk om te voelen waar je subjectiviteit insluipt en waar je objectief blijft.

We blijven in hetzelfde tweetal en wisselen van beurt. Weer beschrijft de één de ander zo objectief mogelijk.

André vraagt hoe we dit hebben ervaren en benoemt dat we alert moeten zijn op oordelen.

Bij de meeste mensen zit een systeem dat ‘verdedigt’.

Sommigen zetten dat om in weerstand, verdedigen of discussie. Dat zijn alle strategieën.

Dus: wat zijn strategieën die mensen toepassen als jij feedback geeft? Als je dit weet ga je niet in discussie over wat diegene zegt, maar over de strategie.

We wisselen van partner. Nu wordt feedback gegeven over opvallendheden.

Onderdeel van feedback: keuzes maken over waar je feedback op geeft.

Conclusie:

feedback hoeft dus niet zo objectief mogelijk. Het gaat ook over opvallende dingen waar je je op wil richten.

Het verdedigingssysteem is scherper bij feedback op opvallende dingen.

De beurt binnen het tweetal wisselt weer. Nu moet degene die nog geen feedback heeft gehad over opvallendheden, feedback bedenken over dingen die de ander aan hem zullen opvallen. Wat je aan jezelf opvallend vindt is anders dan wat andere opvallend vinden.

De werkelijkheid wordt gekleurd door hoe je je voelt, hoe je over de wereld denkt etc.

4. Flipover

André tekent het volgende op een flipoverblad:

 

CZ = comfort zone

LZ = leerzone; feedback op goede manier

PZ = paniekzone; afschuiven op andere dingen

5. Slechte feedback

Twee spelers op de vloer. De rest zit aan de kant. Zij gaan zo feedback geven over de scène.

Wanneer de scène is gespeeld gaan we over op de feedback. Wat is goede feedback en wat is slechte feedback?

Eén voor een springen we op om in het midden zo slecht mogelijk feedback te geven.

Er zijn verschillende stijlen van foute feedback:

·         Waardeoordeel/afkeuring

·         Lomp/ slordig (niet goed gekeken)

·         Over gevoelens heen walsen

·         Niet ter zake doende details (zoals hierboven beschreven, over het kiezen van feedback)

·         Feedback die niet past bij je doel

·         Niets zeggende feedback (leuk/ goed); niet concreet.

Bij beginners benoem je wat je ziet. Benoem het als kwaliteit en daag het uit.

6. Goede feedback

Nu geven we één voor een goede/ respectvolle feedback.

De spelers ervaren dit als fijn. Zeker het horen van ‘bedankt voor deze scène’ in combinatie met oogcontact.

Tip: houd de spelers op toneel tot het einde van de feedback, zodat ze het eventueel opnieuw kunnen doen.

Wat gemist werd is de vraag aan de spelers zelf; hoe vonden zij het gaan?

7. Drietal feedback

De groep wordt  verdeeld in drietallen. A & B spelen een scène van maximaal 1,5 minuten. C geeft feedback over de scène. A & B geven vervolgens feedback over de feedback van C.

Dit rouleert zodat iedereen aan de beurt is geweest.

Er zijn 4 elementen in goede feedback:

1.       Beschrijven wat je ziet. “wat daar gebeurde was…”

2.       Het effect daarvan

3.       Check “klopt het?” “hoe heb jij het ervaren?”

4.       Tip, top, flop. (Iets wat goed ging, iets dat beter kan en iets dat slecht ging)